Hoe evolutie de Dood van de Ziel betekent

16 Februari 2018 | John Horvat II

Evolutionisten verkondigen zelden dat ze niet kunnen instemmen met het Christendom, om geen Christenen te alarmeren. Ze zullen over het algemeen evolutie trachten te presenteren als een zuiver wetenschappelijke theorie die de oorsprong van het universum probeert te verklaren. Als religieuze mensen er een probleem mee hebben, is dat aan hun kortzichtige visie te wijten, niet aan de theorie zelf.

Ik heb dit gezichtspunt altijd als oneerlijk gezien. Het is voor mij duidelijk dat dit debat verder gaat dan wetenschap. De liberale media en de gevestigde orde binnen het onderwijs leggen teveel nadruk op een proces dat alleen werkelijk geverifieerd kan worden door miljoenen jaren terug te gaan (overduidelijk iets dat niemand kan).

Liberalen laten geen gelegenheid voorbij gaan om evolutie in elke verhaallijn te introduceren. Er schijnt geen toeristische plek of museum zonder enige verwijzing te kunnen worden gelaten naar een evolutie die in lang vervlogen tijden plaatsvond.

Het debat over evolutie roept hevige emoties op bij zowel links als rechts, liberalen als conservatieven, atheïsten en Christenen. Niemand schijnt er tevreden mee te zijn het in een donker en ver verleden te laten. Niemand wordt hartstochtelijk over iets dat niet belangrijk is. Dus, moet het evolutiedebat belangrijk zijn.

Een Verwerping van Evolutie met het Gezond Verstand

Tegelijkertijd heb ik het altijd ironisch gevonden, dat, ondanks alle propaganda ten gunste van de evolutietheorie, zo weinig Amerikanen er werkelijk in geloven. We worden verondersteld de natie van de technologie en de vooruitgang te zijn.

Toch toonde bijvoorbeeld een opiniepeiling van Gallop in 2012 aan dat maar vijftien procent van de Amerikanen geloven dat de mens alleen het product is van Darwin’s aap-tot-mens natuurlijke selectieproces. Zo’n vijfenveertig procent gelooft in een Schepping door God alleen. De rest zit ergens in het midden. Het blijkt dat de meeste mensen niet genoeg geloof hechten aan de wetenschap om te geloven in het hoogst onwaarschijnlijke verhaal van toevalstreffers gedurende biljoenen jaren.

Het vergt inderdaad een hoop geloof om te geloven in evolutie. Om een wereld te verklaren met een overduidelijk intelligent ontwerp, is het veel meer een kwestie van gezond verstand om te geloven in God als de Schepper.

Evolutie Betekent dat Er Geen Ziel is

Daarom woedt het debat hoofdzakelijk in de wetenschappelijke domeinen. Hoewel aanhangers van Creationisme goed meedoen in de discussie in deze hoek, zien maar weinigen evolutie als een ernstig gevaar voor filosofie, theologie of het Christendom als geheel.

Daarom was ik verbaasd een recente bestseller aan te treffen die dit ronduit zei. Merkwaardig genoeg, geeft de historicus Yuval Noah Harari, in zijn boek Homo Deus: A Brief History of Tomorrow, zijn overpeinzingen weer over het buitensporige belang dat wordt gegeven aan evolutie tegenover andere wetenschappelijke theorieën. Hij trachtte uit te vinden waarom de moderniteit evolutie nodig heeft om vooruitgang te boeken.

En als hij dat ontdekt, zegt hij botweg: “Als je werkelijk de evolutietheorie begrijpt, begrijp je dat er geen ziel is.”

Dr. Harari is een belangrijke schrijver die groot aanzien en steun geniet bij het liberale establishment. Zijn boeken hebben op de The New York Times bestsellerlijsten gestaan en krijgen bijval van figuren als de vroegere President Barack Obama en Bill Gates. Het is veilig te stellen dat zijn gezichtspunten het meest geavanceerde van het liberale gedachtengoed vormen.

De Ziel wordt verworpen door de Wetenschap, Daarom Bestaat Ze Niet

Dr. Harari legt uit waarom evolutie betekent dat er geen ziel is. Omdat een onsterfelijke, onbeweeglijke en ondeelbare ziel eenvoudig niet kan passen in een verhaallijn die veranderlijk, deelbaar en selectief is. Evolutie werkt alleen als het wezen dat zich ontwikkelt delen heeft die kunnen veranderen, muteren en dus ontwikkelen. De ziel heeft geen delen. “Iets dat niet verdeeld of veranderd kan worden kan niet tot bestaan zijn gekomen door natuurlijke selectie, “ concludeert Dr. Harari.

Zijn redenering is heel duidelijk: Het bestaan van zielen is onverenigbaar met de evolutietheorie aangezien het proces geen eeuwigdurende entiteiten kan voortbrengen. Alles is beweeglijk. Voor hem, zijn zielen iets dat wij mensen hebben geschapen om onze onsterfelijke toekomst te verzekeren in een hiernamaals in onze verbeelding. Dus zegt hij dat het hele wetenschappelijke establishment het begrip ziel verwerpt en nooit bewijs heeft gevonden voor het bestaan ervan. Aangezien ze niet wetenschappelijk kan worden waargenomen, bestaat de ziel niet.

De Gevolgen van de Evolutie Theorie

Dit verklaart waarom radicale liberalen zo dol zijn op evolutie. Het Christendom bestaat voor de redding van zielen. De rol van godsdienst is zielen te verbinden met God en ze voor te bereiden op hun eeuwige bestemming. Als er geen ziel is, kan er geen God zijn. Godsdienst slaat dan nergens op. Het is dus niet bij toeval dat er een fundamentele onverenigbaarheid is tussen aanhangers van godsdienst en hen die werkelijk de volledige implicaties van evolutie begrijpen.

De aanname dat de ziel niet bestaat heeft praktische gevolgen in de samenleving. Als er geen ziel is, is er geen uiteindelijke bestemming waar het kwaad voor altijd wordt bestraft en het goede beloond. De moraliteit zelf wordt irrelevant. Zoals Dr. Harari beweert, wordt de mens gereduceerd tot een bewust dier geregeerd door vooraf bepaalde impulsen zonder vrije wil.

Een dergelijke samenleving komt overeen met het dialectische materialisme dat door Karl Marx is aangenomen en verder gedragen wordt door het liberale denken tot in onze tijd. Geleerden als Dr. Harari hebben tenminste de eerlijkheid om de essentiele rol van evolutie toe te geven bij het vormen van de samenleving die zij voor de toekomst zien.

Deze geleerden verkondigen, kijkend in de toekomst, ook hun tegenstand tegen hen die vasthouden aan een samenleving gebaseerd op zoals Russell Kirk het noemde de “permanente dingen”. Een evolutionaire orde kan niet overweg met blijvende normen van moed, plicht, hoffelijkheid, rechtvaardigheid en naastenliefde, die hun bestaan en gezag danken aan een transcendente God.

Dus, de gevechtslinies zijn bepaald. De meeste mensen die een Goddelijke orde verdedigen voelen impliciet de onverenigbaarheid aan tussen de twee wereldbeschouwingen. De evolutionisten kennen beter de gewelddadige evolutiewetten maar wagen het echter niet ze botweg naar voren te brengen. Het resultaat is een situatie die ertoe leidt dat veel mensen, zoals Dr. Harari terecht opmerkt, de voorkeur geven aan “het verwerpen van de evolutietheorie boven het opgeven van hun zielen.”

Zoals gezien op The Imaginative Conservative.