I - Inleiding
Eminentie, Excellenties,
Tot voor enkele jaren leek het onbestaanbaar, maar de laatste jaren moeten
wij verbijsterd constateren dat het Vaticaan onder het pontificaat van paus
Franciscus met name wat betreft kwesties die de essentie raken van de
leer van de Kerk over huwelijk en seksualiteit, een weg is ingeslagen die een
weg van afbraak moet worden genoemd.
Aanvankelijk kon men proberen de dubieuze uitspraken en maatregelen van de
Paus zelf of van zijn medewerkers te vergoelijken, in de verwachting dat de
vergissingen of uitglijders van tijdelijke aard zouden zijn en weer zouden
worden bijgesteld. Nu is dit niet meer vol te houden. Er is teveel dat niet
onweersproken mag blijven, er is teveel verdeeldheid en onzekerheid gecreëerd.
Een steekwoord-gewijze herinnering van enige bedenkelijke zaken:
• De Vaticaanse voorstelling als zou instemming met de wetenschappelijk
ongefundeerde en moreel gevaarlijke klimaat-theorie van de Verenigde Naties een
religieuze plicht zijn;
• De gemanipuleerde rapportage over de Bisschoppensynode van 2014 in Rome,
richting liberalisering van echtscheiding en erkenning van homoseksuele
relaties;
• De paragrafen in de encycliek Amoris Laetitia, waarin een opening wordt
gemaakt voor geldig gehuwden in een nieuwe relatie om de H. Communie te
ontvangen zonder aan de vereiste voorwaarden te voldoen, en waarin terloops het
beginsel wordt ingevoerd dat het subjectieve gewetensoordeel boven de gekende
Wet van God kan staan;
• De volgehouden weigering van de Paus om de (juiste, katholieke)
opheldering te geven aan de kardinalen c.s. die respectvol en met kracht van
argumenten hun “Dubia” hebben voorgelegd—en het negéren van de ernstige
bezwaren van de Congregatie voor de Geloofsleer (kardinaal Müller);
• Het pauselijke fiat aan de bisschoppen van Argentinië, Duitsland, en
Malta, die de gewraakte paragrafen hanteren in de liberale zin waarin ze dan
wel zijn bedoeld;
• De eerbewijzen aan radicaal-feministische abortusactivisten (o.a. het
Nederlandse schandaal-Ploumen en de nalatige afhandeling ervan);
• De benoeming binnen en buiten het Vaticaan van personen die Humanae Vitae
verwerpen of zelfs pro-abortus zijn, en van adviseurs en bisschoppen in
verschillende delen van de wereld die openlijk pleiten voor erkenning van
homoseksuele relaties;
• De twijfelachtige instelling van een commissie die Humanae Vitae “opnieuw
moet onderzoeken”; de waarschijnlijke voorbereidingen voor opheffing van het
algemene priestercelibaat; waarschijnlijk het bespreekbaar maken van
“vrouwelijke diakens”;
• De misplaatste Lutherverering en de ontkenning van de noodzaak om te
streven naar de bekering van protestanten, schismatieken en zelfs Moslims;
• Het wegkijken en bagatelliseren van het gevaar van de Islam; het
voorstellen van de Islam als onschuldige, menslievende religie – we hebben het
uiteraard niet over de individuele Moslim – en de verwaarlozing van de door de
Islam vervolgde christenen en van de christenen die voor de Islam zijn
gevlucht;
• Het uitleveren van de katholieke bisschoppen en 60 miljoen gelovigen in
China aan de de communistische Staat, wat een van de ernstigste schandalen in
de geschiedenis van het Vaticaan kan worden.
Deze dingen hangen met elkaar samen. De rode draad die er doorheen loopt is
globaal die van het Modernisme en Protestantisme. Een halve eeuw geleden hebben
we in Nederland meegemaakt dat deze dwalingen de ooit vitale Kerk grotendeels
hebben verwoest. Maar nadat onder het pontificaat van de vorige Pausen
consolidatie en voorzichtig herstel op gang is gebracht, komen de ideeën en
beweringen van de dissidente theologen en hun volgelingen van de jaren zestig
nu tot ons vanuit het Vaticaan zelf. We maken ons daarom geen illusies waartoe
dit zal leiden.
II - Drie verzoeken aan de Nederlandse bisschoppen
Eminentie, Excellenties,
1.
De priesters en lekengelovigen voor wie U als Bisschoppen
verantwoordelijkheid draagt mogen op dit ogenblik van verwarring en onzekerheid
met recht een beroep op U doen om hen door een ondubbelzinnge, leergetrouwe
stellingname en voorlichting te leiden en te beschermen tegen de dwalingen in
leer en praktiijk die nu de kans krijgen.
Met alle U verschuldigd respect, verzoeken wij U zich uit te spreken:
vóór integrale handhaving van Humanae Vitae;
vóór handhaving van de leer en de praktijk ten aanzien van het ontvangen
van de heilige Communie door geldig gehuwde gescheiden personen in een nieuwe
relatie;
vóór handhaving van de morele leer aangaande homoseksuele relaties;
vóór handhaving van de canons en decreten van het Concilie van Trente, in
het spoor van Vaticanum II (Lumen Gentium); met name vóór handhaving van de
leer over de suprematie van de Wet van God boven het subjectieve geweten.
In concreto vatten we deze afzonderlijke verzoeken samen in één enkel,
ongecompliceerd verzoek:
Wilt U zich uitspreken voor trouw aan en handhaving van de leerstellige
geschriften van de voorgaande pausen: de zalige Paulus VI, St. Johannes Paulus
II, en Benedictus XVI?
2.
Daarnaast verzoeken wij U, die als Bisschoppen de eerst aangewezenen bent
in de Kerk die, in navolging van St. Paulus, een Paus en/of andere hoogste
gezagsdragers voor ernstige fouten kunt waarschuwen en zonodig volgens de
daartoe bestaande procedures kunt corrigeren—om U aan te sluiten bij die
oprechte en moedige prelaten in de Wereldkerk die zich al op de juiste wijze
tot de Paus hebben gewend.
In concreto vragen wij U:
Wilt U zich aansluiten bij het verzoek om de correcte opheldering van de
omstreden passages in Amoris Laetitia, zoals aan de Paus gericht door de
initiatiefnemers van deze “Dubia”, de kardinalen Caffarra, Burke, Meissner, en
Brandmüller?
Natuurlijk hopen wij dat de Bisschoppen en Hulpbisschoppen van Nederland
eensgezind een dergelijk gebaar zullen maken. Zal dit niet gebeuren, dan geldt
ons verzoek iedere Bisschop en Hulpbisschop afzonderlijk, als de
verantwoordelijke autoriteit in zijn eigen bisdom.
3.
Ten derde vragen wij Uw aandacht voor de urgente nood van de Kerk in China:
Wilt u moeite doen het Vaticaan ervan te weerhouden de Kerk over te leveren
aan het communistische bewind, tegen de dringende smeekbeden in van hen die
werkelijk weten wat dit gaat betekenen? Wilt u kardinaal Zen openlijk
ondersteunen?
U dankend voor uw aandacht, en met het u verschuldigd respect,
namens een twintigtal ondertekenaars,
Dr. G.J.M. van den Aardweg, Aerdenhout
Prof. Dr. Ir. W.J. Witteman, Hengelo
(initiatiefnemers)
1 opmerking:
Hoewel het zeer onwaarschijnlijk is, dat de paus nog zal veranderen, is het toch goed dat deze brief is geschreven. De bisschoppen, priesters en leken, die trouw wensen te blijven aan de onveranderlijke leer van de Kerk, moeten weten dat zij er niet alleen voor staan.
Ik sta volkomen achter deze verklaring.
Een reactie posten