De behandeling van de zaak Ploumen is een aanfluiting voor het persbureau van de Heilige Stoel

Wanneer krijgen we een Vaticaan dat gerund wordt door volwassenen?

Door Steve Skojec van LifeSite News 16 januari 2018

De laatste paar dagen hebben wij bericht over een verhaal dat er in slaagde, ondanks de schandaalmoeheid in de katholieke wereld, de gelovigen te schokken en te verontrusten. Het verhaal is reeds uitgebreid verteld. Het is voldoende te zeggen dat Lilianne Ploumen – een fanatieke Nederlandse pro-abortus politicus, die haar zaak zo toegewijd was dat zij in 6 maanden $ 300 miljoen bijeenbracht voor “family planning” en abortus over heel de wereld – niettemin de onderscheiding in de orde van de H. Gregorius de Grote van het Vaticaan ontving. Deze onderscheiding wordt beschreven als “bij voorkeur toegekend om iemands bijzondere verdiensten tegenover de Kerk te erkennen”. Bovendien is het een pauselijke onderscheiding, die natuurlijk tenminste impliceert dat de paus de toekenning ervan goedkeurt (zelfs al lijkt de functionele toekenning ervan via het Staatsecretariaat te gaan).
Ploumen nu gaf na de ontvangst tegenover de media er hoog over op dat ze de onderscheiding van het Vaticaan gekregen had, zelfs al was zij er vrij zeker van dat zij weet hadden van haar inspanningen om abortus te promoten. Ze prees de paus omdat hij zo progressief was om dit te doen. Ze zei dat ze het zag als een bevestiging van haar werk.
Het Vaticaan bewaarde ondertussen een onverstoorbaar stilzwijgen over de hele zaak, totdat het, na gezamenlijke druk van de mededelingen van het Lepanto-instituut en OnePeterFive (en andere publicatiekanalen die het verhaal overnamen) gedwongen werd een korte verklaring uit te geven. Over deze verklaring zal ik zo dadelijk iets meer zeggen. Ik zou eerst de aandacht willen vestigen op iets dat ik in dezen heel kleingeestig vind, niet professioneel en ronduit kinderachtig. (Jammer genoeg echter, niet helemaal verbazingwekkend.)

Afgelopen zaterdagavond, een dag na ons eerste verslag van de kwestie, schreef ik naar Greg Burke, de Amerikaan die nu de directeur van het persbureau van de Heilige Stoel is. Ik schreef:

Beste Greg,
Dit verhaal is om duidelijke redenen controversieel. Wij zouden graag een verklaring van het Vaticaan ontvangen of de paus wist dat zij een onderscheiding kreeg en waarom. En als ze deze niet van het Vaticaan kreeg maar via anderen was aangevraagd, dan is dat eveneens fijn om te weten. Wij willen graag een verhaal publiceren om delen ervan te corrigeren als wij het fout hebben. Het is vreselijk te moeten denken dat een vrouw met de duidelijke pro-abortuspapieren een pauselijke onderscheiding zou ontvangen.

Tamelijk rechtdoorzee toch? Een mogelijkheid om de lucht te klaren. Om de informatie te geven aan het publiek dat er zich het meest druk over maakte, over wat werkelijk gebeurd was. Om te laten zien dat tenminste in dit geval het Vaticaan de goede partij was. Maar ik ontving geen antwoord. Welnu, ik weet zeker dat de mensen in het Vaticaan ons hier lezen en dat ze ze zeker geen fans van onze kritiek zijn. Maar ik heb eerder al contact gehad met Greg als hij vroeg om een verhaal te corrigeren. Dus het is niet zo dat hij  geen korte reactie geeft als de situatie erom vraagt. Echter niet in dit geval. Niets. En dan gisteren toen ik ’s avonds thuis kwam van een bezoek aan vrienden, zag ik een splinternieuw verhaal van de National Catholic Register (die naar mijn weten tot gisteravond niets met het verhaal had gedaan). Ze zeiden dat het Vaticaan een verklaring had uitgegeven:

“De onderscheiding van de pauselijke orde van de H. Gregorius de Grote, die mevr. Lilianne Ploumen, vorige minister van Ontwikkeling, in juni 2017 gedurende het bezoek van de Nederlandse koning aan de heilige vader ontvangen heeft, beantwoordt aan de diplomatieke praktijk om tussen delegaties onderscheidingen uit wisselen bij gelegenheid van officiële bezoeken van staats- of regeringshoofden in het Vaticaan. Daarom is dit op geen enkele wijze een placet (een uitdrukking van instemming) voor de politiek ten gunste van abortus en geboorteregeling die mevr. Ploumen  bevordert.”

Merkwaardig, ik heb mijn e-mail nog een nagekeken om te zien of ik iets gemist had. er was niets. Ik ging naar de website van het persbureau van de Heilige Stoel. Niets. Uiteindelijk stuurde ik een boodschap naar een contact in Rome die mij vertelden dat voor zover zij wisten, de verklaring rechtstreeks was toegestuurd naar de journalisten die interesse hadden getoond in het verhaal en dat ze nergens anders te vinden was.
Dat is raar. Ik ben er vrij zeker van dat mijn e-mail aan Greg Burke en de twee volledige rapporten over de zaak die hier verschenen “interesse in het verhaal” betekenden.

Maar natuurlijk, “shadowbanning” is tegenwoordig een rage en het communicatieapparaat van het Vaticaan – als een soort pestkop op het schoolplein – lijkt mij eenvoudigweg te negeren. Als dat werkelijk het geval is, dan leg ik het uit als een teken dat:
a.  Dat er geen reden was haast te maken om het verhaal met de verklaring bij te werken en
b.  Dat er geen reden is de verklaring te zien als een teken van goede bedoelingen om de weergave te corrigeren, maar een CYA (Cover Your Ass = zoveel zeggen dat niemand je achteraf iets kan maken). Eerlijk, vanuit een PR standpunt is het een vreselijke verklaring. Ze erkent alleen wat wij al hadden meegedeeld, dat Ploumen de onderscheiding gekregen had als lid van een groep – terwijl men daarbij een bloedloos excuus maakt dat het niet datgene betekent waar het naar uit ziet dat het betekent.

Ondertussen geeft de verklaring geen enkele antwoord op een van de volgende vragen:

* Waarom is er geen screening geweest bij de toekenning van de onderscheidingen?
* Waarom werd een 186 jaar oude pauselijke onderscheiding, die ingesteld werd om de hoogste eer te verlenen een hen die de Kerk op een uitstekende wijze hebben gediend, gegeven als een Vaticaanse herinneringssneeuwbal of als een pauspen in een VIP draagtas?
* Waarom was er geen verklaring waarin het Vaticaan zich distantieerde van of zich veroordelend uitsprak over de publieke uitlatingen van Ploumen waarin zij zegt dat haar een “prijs” was toegekend door een Vaticaan dat waarschijnlijk wist wie zij was ter bevestiging van haar werk?
* Waarom was er geen uitdrukking van spijt dat er een onderscheiding gegeven was aan een van de meest effectieve individuele voorvechters van abortus in de hedendaagse wereld?
* Waarom is de onderscheiding niet herroepen?
* Als de onderscheiding niet kon worden herroepen zonder een politieke crisis te veroorzaken, waarom stond er dan niets in de verklaring waarin Ploumen werd aangemoedigd de onderscheiding vrijwillig terug te geven of op zijn minst iets om te proberen te voorkomen dat zij de mensen verder nog valselijk zou laten denken dat de paus haar agenda afzegende.

De verklaring doet, indien we simpel bekijken, slechts twee dingen: zij vertelt de wereld dat de onderscheiding zelf nu zonder betekenis is, niks bijzonders; en het drukt uit dat het Vaticaan er zich echt aan ergert dat die bemoeials er überhaupt vragen over stellen, en hoe ze durven denken dat er een verband zou bestaan tussen echte katholieke waarden en de toekenning van een pauselijke onderscheiding?!
Dat is weer een gebrek aan communicatie van de kant van het Vaticaan dat past in een lange lijn. Ik zou denken dat zij met de miljard euro’s  die zij onder de matrassen hebben verstopt, toch wel een competente staf van professionals zouden kunnen inhuren. Maar ik veronderstel dat ik, totdat zij een paus hebben gevonden die zich als katholiek gedraagt, mijn verwachtingen laag gespannen moet houden.
Ondertussen gingen de gelovigen die het verhaal hebben gehoord van openlijk ongeloof (“Hoe kan zoiets slechts toch mogelijk zijn?”) tot excuses (“De paus kan er niks van geweten hebben!”), tot, na de Vaticaanse verklaring: “Zie je wel? Het was in feite echt niet zo belangrijk!”
Welnu. het was waar; en het is wel belangrijk maar of de paus het wist? Daar moeten we het hier nog kort over hebben. Ik denk dat het bijna onbelangrijk is of hij ervan wist of niet. Hij heeft zich met opzet omringd met corrupte en lafhartige mensen. Zij zijn grotendeels lui, kwaadaardig en egoïstisch – en ze maken er zich eenvoudigweg niet druk om het juiste te doen. Daarom doet het Vaticaan, als zoiets aan het licht komt, in wezen verontwaardigd dat zij überhaupt ter verantwoording worden geroepen in plaats van de gepaste afschuw en zorg te uiten. De houding schijnt te zijn: “wie denk je wel dat JIJ bent om ons vragen te stellen, jij mannetje-van-niks?”
Alleen zo werkt het niet meer en zij hebben geen controle meer over de boodschap. Een dezer dagen zullen ze dat wel in de gaten krijgen. Het niet-antwoorden op e-mails zal mij noch andere katholieke schrijvers ervan weerhouden om dit soort verhalen actief te volgen. Het zal ons echter ertoe brengen te denken dat zij onoprecht zijn. Er bestaat een oude en evidente vuistregel: als je niet wilt dat de mensen denken dat je iets verkeerds doet, doe dan niet alsof je iets te verbergen hebt. Tamelijk basaal.
De paus wordt in deze zaak natuurlijk nergens zichtbaar. Geen aanwijzing van spijt vanuit het pauselijk vliegtuig, waar hij te druk is met grapjes maken met de journalisten, dat hij niet naar een dokter gaat maar naar een heks (Ik verzin het niet). Geen verzekering dat hij ervoor zal zorgen dat het Vaticaan voortaan voorzichtiger te werk gaat. Geen morele verontwaardiging dat een vrouw die $ 300 miljoen voor abortus bij elkaar bracht in zes maanden, claimt dat hij haar werk ondersteunt. Volmaakte radiostilte.
Zelfs als de paus niet actief, onmiskenbaar bijna dagelijks bezig was met de afbraak van het hele corpus van de katholieke morele leer, zou zijn stilte tegenover schandaal na schandaal de gelovigen vertellen dat hij zich volkomen gelukkig voelt met alles wat er gebeurt. Eerlijk, Paus Honorius is voor minder in de ban gedaan. Paus Felix III heeft ons precies verteld wat we van dit soort gedrag moeten denken: “Een dwaling waartegen men zich niet verzet, wordt goedgekeurd; een waarheid die niet wordt verdedigd, wordt onderdrukt… Hij die zich niet verzet tegen een duidelijk misdaad is onderhevig aan de verdenking van stille medeplichtigheid.”

Vertaling: C. Mennen pr