Hoofdbedekking volgens de Katholieke leer

"Leert de natuur zelf u niet, dat, indien een man lang haar draagt, dit een schande voor hem is, doch dat, indien een vrouw lang haar draagt, dit een eer voor haar is? Immers, het haar is haar tot een sluier gegeven.” (1 Kor. 11: 14-15). Een vrouw sluiert zichzelf dus niet vanuit een soort prehistorisch gevoel van schaamte, maar een vrouw bedekt haar glorie en haar eer, zodat Hij alle eer ontvangt. Ze erkent hiermee dat Zijn eer en glorie meerder is dan die van haar. Een vrouw bedekt zichzelf omdat ze heilig is - en omdat vrouwelijke schoonheid ongelofelijk machtig is. De kracht van vrouwelijke schoonheid blijkt toch wel uit allerlei reclamespotjes waarin vrouwelijke schoonheid gebruikt (misbruikt) wordt om iets aan de man te brengen. Daarom is het goed wanneer vrouwen de kracht van hun vrouwelijkheid kennen en zich kleden op een bescheiden manier, inclusief hoofdbedekking.


Door overgave van onze eer en glorie aan ons hoofd; de man en aan God, geven we ons over op een manier die lijkt op die van de maagd Maria, die zich gewonnen gaf aan de Heilige Geest (“mij geschiede naar uw woord”); de sluier is een teken dat net zo krachtig en mooi is als wanneer een man zijn knie buigt om zijn meisje te vragen om met haar te trouwen.

Denk er ook eens aan wat er in het Oude Testament ook gesluierd was: het heilige der heiligen (Hebr. 9: 1-8). De Ark van het Oude Verbond werd gesluierd bewaard in het heilige der heiligen. En wat wordt er tijdens de Mis bewaard onder een sluier? De beker – het vat dat het kostbare Bloed van Christus bevat! De vaten van het leven worden gesluierd omdat ze heilig zijn!

Wat verder bedekt werd was het allerheiligste: de ark. De ark bevatte het manna, het brood uit de hemel kwam, het Oud Testamentische brood dat leven gaf. Maria, de draagster van het Nieuw Testamentische brood uit de hemel, namelijk Christus, was ook gesluierd. En door het hoofd te bedekken lijkt de vrouw op Maria, als vat van nieuw leven.

De sluier of hoofdbedekking die een vrouw draagt geeft haar een mooie waardigheid. Wanneer zij die draagt, identificeert ze zichzelf met Gods prachtige schepping, met de gezegende en smetteloze maagd Maria, de moeder van God. Er was niemand op aarde die de Here Jezus meer liefhad dan de maagd Maria. In haar liefde, ademde haar ootmoed als een aangenaam reukwerk tot God. De sluier symboliseert haar zuiverheid, bescheidenheid en natuurlijk haar nederigheid en ootmoed voor God de Almachtige.

Door de imitatie van de moeder van Jezus, die gesluierd was, kunnen vrouwen groeien in deugden als zuiverheid, nederigheid en liefde.
De hoofdbedekking van de vrouw in de kerk is een opvallende herinnering aan bescheidenheid, iets dat vandaag aan de dag zeer gemist wordt. En bescheidenheid en zuiverheid gaan hand in hand.

Wanneer een vrouw haar hoofd sluiert beschermd zij haar hart, opdat het volledig toegewijd mag zijn aan Gods liefde, die we ontvangen in het Heilige Sacrament. Haar sluier is als de brandende lampen die de wijze maagden brandende hielden, toen ze op de bruidegom wachten. Het is een teken dat ze klaar staat om Hem te ontvangen. Het dragen van de sluier is een daad van liefde tot God.

Een vrouw draagt de sluier dus niet om geprezen te worden door de mensen, niet om op te vallen, niet uit sleur of traditie, maar omdat ze de Here Jezus liefheeft, die ze in de Eucharistie ontvangt.

Kerkrecht

De Katholieke Codex (‘wetgeving’) nr. 1262 (van 1917) leert dat mannen en vrouwen gescheiden moeten zitten in kerk, en dat de mannen blootshoofds in de kerk behoren te zitten, tenzij dat de goedgekeurde mores van de mensen anders leert of speciale omstandigheden anders vereisen. Verder dat vrouwen hun hoofd behoren te bedekken en bescheiden gekleed moeten zijn, vooral wanneer ze de heilige tafel des Heren benaderen. In 1983 werd een nieuwe codex uitgevaardigd, deze verving volgens sommigen echter niet in alle opzichten de oude. Artikel 20 en 21 van de nieuwe codex maken ook duidelijk dat de oude van kracht blijven, tenzij door de nieuwe expliciet anders geleerd wordt. En bij twijfel moet uitgegaan worden van de oude regel. Daarnaast is er de kracht van de traditie, volgens artikel 24.4 en 26 van de codex kan een traditie (gewoonte) ook de status van wet krijgen, zolang deze niet letterlijk tegen de codex ingaat. Maar ook wanneer je er vanuit gaat dat de codex niet langer van kracht is, zoals sommigen doen, zijn er toch goede redenen om als vrouw het hoofd te bedekken. We doen toch niet alleen dingen omdat de wet ze van ons eist, maar toch ook uit liefde tot God en omdat we dit zo geleerd hebben van onze voorouders. Al twee duizend jaar lang gaan vrouwen gesluierd naar de kerk, en pas sinds het feminisme en de emancipatiedrift van de jaren zestig is deze gewoonte in het Westen in onbruik gekraakt. Zou de kerk er dan twee duizend jaar naast gezeten hebben, terwijl we nu tot het ware inzicht gekomen zijn? In 1970 strandde slechts 81 van de 100.000 huwelijken, terwijl dat nu 50% is, dus 50.000 van de 100.000 huwelijk, zijn we nu dus echt wijzer dan toen? En als de Apostel Paulus het zelf zo geboden heeft aan ons, zou het dan echt onbelangrijk zijn? (1 Kor. 11).