Aangepast n.a.v. commentaar van de pastoor:
Naar mijn idee past dit niet bij de heiligheid van de kerk als huis Gods, vraag me ook af of carnavalsvierders een pastoor daarna nog serieus nemen. Wel goed dat het tijdens een gebedsviering was en niet tijdens een H. Mis.
2 opmerkingen:
Voor de duidelijkheid: het was geen heilige Mis. Ik zou daar hoe dan ook niet aan beginnen. Het was een gebedsviering, waardoor een groot aantal mensen, die in grote meerderheid normaal nooit in de kerk komen, nu wel aanwezig wars. Juist daarom kiezen we ervoor niet de eucharistie te vieren. Mensen zeggen het belangrijk te vinden als een moment van bezinning, maar hebben met het mysterie van de eucharistie geen enkele band. Het gaat hierbij niet alleen om "iets weten over", maar er is totaal geen gevoel meer voor het hoog-heilig karakter van de liturgie en de sacraliteit van de kerk. Een zeer eenvoudige vering met de lezingen van de afgelopen zondag hebben in ieder geval wel de kans geboden om Christus bij de mensen te brengen. Daar gaat het om. Ik geef toe, liever zou ik in de rust van een uur aanbidding verzinken, maar toch is dit een mogelijkheid, hoe ongemakkelijk ook. Heel veel goedwillende mensen, ten prooi aan de oppervlakkigheid van dit uur in onze cultuur, moeten we ook het heil aanzeggen van de Heer. Dat kan de aanleiding zijn tot toekeer, bekering naar God. De Heer doet temidden van zoveel ongemakkelijke momenten grote dingen. Het evangelie staat daar vol van. Al is er maar één die Hem zo heeft ontmoet.... De combi carnavalsgekte en zo'n gebedsmoment liggen niet voor de hand, maar laten we bidden dat het vrucht draagt, ook waar wij het niet verwachten. Gods genade reikt verder dan ons kunnen. Groet en zegen. Pastoor René Wilmink
Naar aanleiding van uw commentaar heb ik de tekst aangepast. Dank voor uw reactie. Ik kan me uw dilemma voorstellen, maar zou een andere keus gemaakt hebben.
Een reactie posten