"De eerste islamitische onthoofding op West-Europese bodem sinds de tijd van de slag om Wenen (1683) vond plaats op 26 juni 2015, terwijl de “kampioen” van het Westen, Barack Obama, triomfantelijk de legalisering van het homo-“huwelijk” aan het vieren was dat aan alle staten van de Unie was opgelegd door het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.
Precies twintig jaar eerder, 21 juni 1995 werd islamitische moskee van Rome officieel ingewijd, de grootste van Europa, voorgesteld als een centrum voor oecumenische dialoog en godsdienstige vrede. Het enige protest dat in die tijd in Italië werd gehoord kwam van het Lepanto Cultureel Centrum dat een rozenkrans van eerherstel promootte in de kerk van St. Luigi Gonzaga, rechts naast de moskee. Het Lepanto Cultureel Centrum noemde de bouw van een islamitisch centrum in het hart van Rome “een symbolische daad van onuitsprekelijk ernst. Rome is het centrum van het katholieke geloof: de islam ontkent in zijn oorsprong zelf de fundamentele waarheden van ons geloof en probeert zijn heerschappij te vestigen op de ruïnes van wat eens onze Westerse beschaving was.”
Tijdens dezelfde periode, tussen 1992 en 1995, vond de etnische en religieuze oorlog plaats in Bosnië, de eerste “media-oorlog” van de moderne tijd maar ook de oorlog die het meest door de media is verdraaid. De politiek correcte versie van het conflict schildert ons het beeld van een overwegend islamitische regering (in feite echter multicultureel) omsingeld door radicale nationalisten, de Kroaten en de Serviërs, die vastbesloten waren de moslims in Bosnië uit te roeien. De waarheid die men buiten beschouwing liet, was dat Bosnië het eerste jihad front van Al-Qa’ida op het wereldtoneel was en de eerste internationale gebeurtenis waaraan de islam enorme voordelen ontleende.
John R. Schindler, een Amerikaanse analist die bijna tien jaar in de Balkon doorbracht, maakte een indringende analyse van de oorlog (Unholy Terror, Bosnia, Al-Qa’ida, and the Rise of Global Jihad, Zenith Press, St. Paul, Minnesota 2007) die op veel punten overeenkwam met de analyse van Alexandre del Valle, de geopolitieke wetenschapper, (Guerres contre l’Europe, Edition des Syrtes, Paris 2000). In het Bosnië van de jaren 90 werd Al-Qa’ida de multinational van de Jihad onder leiding van Osama Bin Laden en zijn mujaheddin. Saoedi Arabië dat 35 miljoen dollar had gegeven voor de bouw van de moskee in Rome gaf honderden miljoenen uit aan de financiering van de strijders van de islamitische guerilla oorlog. Het moedigde jonge moslims over de hele wereld aan om aan de heilige oorlog in Europa deel te nemen. De eerste daad van het onafhankelijke Bosnië, dat voornamelijk een christelijk land bleef, was de toetreding tot de Organisatie van de Islamitische Conferentie waarin 57 islamitische landen verenigd zijn in hun doel om de shari’a over heel de wereld te verbreiden. De realisering van deze “Gramscianistische” groei is de Moslim Broederschap, gesticht door Hasan al-Banna in 1928, een beweging, zoals Magdi Allam zegt, die “de islamisering van de maatschappij bevorderde vanaf de basis door macht van de moskeeën, islamitische culturele centra, Koranscholen, caritatieve instellingen en financiële instituten.” (Kamikaze made in Europe, Mondadori, Milano 2005, blz. 22).
Naast deze “zachte” strategische lijn vinden we, niet in tegenstelling daarmee, de “leninistische” lijn van de radicale islam die de wereldheerschappij wil bereiken door middel van oorlog en terrorisme. In de laatste jaren is deze harde lijn overgegaan van al-Qa’ída naar Isis, een islamitische staat die zich uitstrekt van de randgebieden van Aleppo in Syrië tot die van Bagdad in Irak. Isis verklaart helder dat het wil komen tot dat wereldwijde kalifaat dat niet slechts de droom is van de fundamentalisten maar het doel van iedere ware moslim, zoals de belangrijkste islamgeleerde, Bat Ye’Or, sinds de jaren 90 heeft duidelijk uiteengezet heeft.
De diverse strategische lijnen van de islam komen nu samen in hetzelfde wereldwijde veroveringsplan. Tijdens de officiële handelingen van de stichting van het jihadistisch kalifaat riep Abu Bakr al Baghdadi in een preek vanuit de moskee van Mosoel, 4 juli 2014, alle moslims op zich bij hem aan te sluiten: als ze dat doen, zo beloofde hij, zal de islam zelfs Rome bereiken en de wereld beheersen. In de video die door Isis verspreid is, wappert de zwarte vlag van het kalifaat boven op het Vaticaan, staat het Colosseum in brand en wordt het overspoeld met een zee van bloed. Onlangs was er een verklaring van het Lybische kalifaat: “wij staan ten zuiden van Rome”, terwijl Abu Muhammed al Adnani, woordvoerders van de Iraakse Islamitische Staat en van Groot Syrië, meedeelt: “Wij zullen Rome bezetten, wij zullen jullie kruisen in stukken gooien, wij zullen jullie tot slaven maken.”
Hetzelfde doel is al meer dan tien jaar geleden afgekondigd door de voornaamste vertegenwoordiger van de Moslim Broederschap, imam Yusuf al Qaradawi; in een fatwa uitgevaardigd op 27 februari 2005, verklaarde hij dat “uiteindelijk de islam zal heersen en heer en meester zal zijn over de hele wereld. Een van de tekenen van die overwinning zal zijn dat Rome wordt veroverd, Europa zal worden bezet, de christenen zullen worden verslagen en de moslims zullen toenemen en een kracht worden die het hele Europese continent zal beheersen.”
Yusuf Qaradawi (die, nadat hij in Egypte de “Arabische lente” had geleid, door de Hoge Raad van Cairo op 16 juni van dit jaar bij verstek ter dood veroordeeld werd) is de voorzitter van de Europese Raad voor Fatwa en Onderzoek met het hoofdkwartier in Dublin. Deze Raad is een theologisch referentiepunt voor alle islamitische organisaties die banden hebben met de Moslim Broederschap. Zijn ideeën worden verspreid door het satellietkanaal Al Jazeera en beïnvloeden een groot deel van de islam in onze tijd. Voor de Moslim Broederschap evenals voor Isis is het uiteindelijke doel niet Parijs of New York maar de stad Rome, het centrum van de enige godsdienst die de islam van zijn ontstaan af aan heeft willen vernietigen. De werkelijke vijand is niet de Verenigde Staten of de staat Israël die niet eens bestonden toen de Islam in 1683 voor de poorten van Wenen stond, maar de katholieke Kerk en de christelijke beschaving waarop Mohammeds godsdienst een duivelse parodie is.
Toch weerklinken de woorden die de H. Pius V en de zalige Innocentius XI gebruikten om op te roepen tot de heilige oorlog teneinde de veroveringsmars van de islam bij Lepanto en Wenen te stoppen, in onze dagen niet in Rome. Meer nog, als paus Franciscus de woorden van de Engelse eerste minister, David Cameron, overneemt die zegt dat de aanvallen van 26 juni niet in naam van de islam gebeurd zijn - omdat de islam een godsdienst van vrede is – dan is de oorlog op een louter menselijk niveau, om zo te zeggen, verloren.
Het antwoord van het Westen op de acties en de oorlogsverklaringen van de islam vindt zijn hoogtepunt in de slagzin Love Wins (de liefde wint) waarmee homolobby Facebook en Twitter overspoelt. De omkering van de waarden die in deze boodschap ligt uitgedrukt, leidt tot de omkering van wat ze beweert: dat is geen overwinning maar slavernij, het lot van een wereld die haar geloof verloochent en de principes van de natuurlijke orde op zijn kop zet.
En toch is er niets in de geschiedenis onomkeerbaar. Een andere slagzin zou het waard zijn verspreid te worden op het sociale netwerk – een sereen maar overweldigend devies: “in hoc signo vinces” (in dit teken zult gij overwinnen), het teken (kruis) dat aangebracht was op het banier van Constantijn bij Saxa Rubra. Dit teken beheerst de geschiedenis van toekomstige generaties wanneer mensen beantwoorden aan de goddelijke genade. Hulp vanuit de hemel ontbreekt nooit als mensen van goede wil zo strijden dat het kruis van Christus overwint en heerst in de harten en in het geheel van de maatschappij. Zijn er nog zulke mensen in het Westen?"
Onderstaand stuk is van de hand van de Italiaanse historicus Roberto de Mattei. De vertaling uit het Engels is van pastoor Mennen.
1 juli 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten