George Weigel noemt de TvL een van de meeste dramatische
verschuivingen in de Katholieke theologie[1]. En een theologische
tijdbom die elk moment kan afgaan met dramatische gevolgen. Volgens hem heeft
deze visie op seksualiteit en liefde nog niet ten volle haar uitwerking gehad, de
TvL zal dramatische veranderingen teweegbrengen in het denken over vrijwel elk
onderdeel van de geloofsbelijdenis.
Met de TvL bedoelen we uitdrukkelijk niet
alleen de visie zoals die wordt weergegeven in de audiënties van JPII, maar we
betrekking hierin ook de visie zoals die door de meeste uitleggers van de TvL wordt
uitgedragen. De kern van de kritiek richt zich op de volgende punten. Het
verheerlijken en centraal stellen van het lichaam en het vergoddelijken van de
seks door in de geslachtsgemeenschap het beeld van God te zien en het
verschuiven van de doelen van een christelijk huwelijk[2]. Niet langer is de
voortplanting het eerste en meest voorname doel, maar er is sprake van drie
doelen en alle doelen worden op een lijn gesteld (voortplanting, liefdestrouw
tussen de echtgenoten en opvoeding van de kinderen). Toch is het niet zo dat Johannes
Paulus II zich tegen de visie van zijn voorganger keert, integendeel, aan het
eind van zijn audiënties[3] bevestigt hij wat Paus Paulus
VI in zijn encycliek Humanae Vitae leerde betreffende anticonceptie.
[1] In: “Witness
to Hope” (Getuige van hoop), pag. 336, 343, 853
[2] Deze
invloed van JPII is ook merkbaar in de Catechismus van de Katholieke Kerk, waar
de voortplanting wel een doel van het
huwelijk genoemd wordt, maar niet het voornaamste en eerste doel (CKK 2363,
2366). Cursief toegevoegd.
[3] Vanaf
juli 1984
Geen opmerkingen:
Een reactie posten