De kathedraal weer op kleur

“Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald”, zegt het spreekwoord. Daarom zijn we blij dat Mgr. de Korte alsnog de oecumenische gebedsviering op 24 juni in de St.-Janskathedraal heeft afgeblazen. We zijn dankbaar voor zijn moed.

Minder dankbaar ben ik voor het feit, dat hij de zwartepiet hiervoor als het ware neerlegt bij de verontruste gelovigen en priesters. Het is dus niet zo, dat de bisschop zegt: een dergelijke viering hoort niet thuis in een katholieke kerk. Hij zegt alleen dat het doorgaan van de viering veel emoties oproept bij een deel van de gelovigen en de priesters. Het gaat niet door omdat de bisschop de verdeeldheid niet verder aan wil wakkeren.

Wat je had kunnen verwachten, gebeurt nu. Abt Dennis Hendrickx van de abdij van Berne in Heeswijk heeft zich tot spreekbuis gemaakt van die andere groep die nu teleurgesteld is omdat de viering niet doorgaat. Hij schrijft:

Uw besluit voor toestemming tot en medewerking aan de oecumenische gebedsdienst op 24 juni a.s. heeft – zo schrijft u – religieuze gevoelens van tal van katholieken geraakt. Dat zal zeker het geval zijn en dat valt natuurlijk te betreuren omdat dat geen doel op zich was en mag zijn. Maar met de intrekking voelen vele anderen zich nu nadrukkelijk in de kou gezet. Het is maar de vraag welke eenheid er nu geweld aangedaan is en wordt.

Inderdaad, de abt heeft gelijk als hij zegt dat de “lieve vrede” of de eenheid binnen de kerk hier geen echt argument kan zijn. Je trapt immers altijd mensen op hun hart. Dat laat zich in de kerk van vandaag bij iedere belangrijkere bestuurlijke beslissing nauwelijks vermijden.

De vraag kan en mag alleen zijn: is een beslissing juist op grond van de uitgangspunten van de katholieke Kerk. De bisschop heeft in zijn Pinksterbrief de leer van de Kerk rond (homo)seksualiteit duidelijk beschreven. Dat was een goede stap, zeker als je bedenkt dat de “andere kant” bij monde van abt Hendricks het ook een fijne brief vond: die ons een warm gevoel heeft gegeven van betrokkenheid en pastorale nabijheid.

Als je werkelijk de moraal van de Kerk onderschrijft, dan is het heel wel mogelijk en zelfs goed dat je een gesprek aangaat met groepen uit de LGBT wereld, zeker met personen die bij de katholieke Kerk willen horen maar het is wel onmogelijk om iets kerkelijk te vieren wat in zijn gedragingen, zoals door die groep gepropageerd, zondig is en daar een zegen over te geven. We hebben geen kerken om de zonde te vieren. Je kunt niet enerzijds met de mond de leer van de Kerk onderschrijven en die anderzijds door praktische toegeeflijkheid weer onderuit halen.

Er zou niets op tegen zijn als katholieke homoseksuelen in de kerk bij elkaar zouden komen om Gods kracht en bijstand af te smeken om kuis te kunnen leven. Maar dat lijkt niet bepaald de bedoeling en daarmee staat alles in complete tegenstelling met de Pinksterbrief van de bisschop.

We hebben vernomen dat plebaan van Rossem toch zijn medewerking zal verlenen in de protestantse kerk. Dat is om reden van het boven geschilderde ongepast en onbegrijpelijk. We zullen uit de verslagen wel kunnen opmaken met hoeveel eerbied er over de standpunten van de katholieke Kerk is gesproken. Ik ben bang dat het niet veel meer zal zijn dan bij een dergelijke oecumenische viering in Eindhoven enkele jaren geleden die u hier kunt bekijken en waarbij u hier mijn commentaar nog kunt nalezen.

C. Mennen pr
19 juni 2017

De roze kathedraal

C. Mennen pr

De Catechismus van de Katholieke Kerk stelt in nr 2357: “Onder homoseksualiteit verstaat men de betrekkingen tussen mannen af tussen vrouwen die zich seksueel exclusief of overwegend aangetrokken voelen tot personen van hetzelfde geslacht. Homoseksualiteit kent, door de eeuwen heen en binnen de veelheid van culturen, verschillende verschijningsvormen. De psychische oorsprong is moeilijk op te helderen. Steunend op de heilige Schrift, die deze betrekkingen voorstelt als een ernstige ontaarding, heeft de Overlevering steeds verklaard dat ‘homoseksuele daden intrinsiek ongeordend zijn’. Ze zijn in strijd met de natuurwet. Homoseksuele handelingen sluiten de seksualiteit af voor de gave van het leven. Ze komen niet voort uit een ware affectieve en seksuele complementariteit. Daarom kunnen ze in geen geval goedgekeurd worden.”

Dit moreel standpunt is duidelijk. Dat betekent niet dat de Kerk homoseksuele gelovigen afschrijft. Zij kunnen lid zijn van de Kerk en aan het kerkelijk leven deelnemen. Wel vraagt de Kerk van haar gelovigen de bereidheid en de oprechte wil volgens haar moraal die rechtstreeks voortkomt uit de Bijbel en de natuurlijke zedenwet, te leven. Het is de taak van de pastoraal om individuele mensen in de beleving van die moraal te helpen en in het sacrament van boete en verzoening Gods vergevende barmhartigheid te schenken aan hen die gevallen zijn en weer willen opstaan.

Het is tegen het katholiek geloof en dus ook niet pastoraal om homoseksueel gedrag moreel goed te keuren of te doen alsof het een normale variant is van menselijke seksualiteit. Dat laatste is wat de meeste homo-organisaties beweren en die opvatting verwachten zij van heel de maatschappij en ook van de Kerk. De catechismusuitspraak van de katholieke Kerk vinden zij discriminerend en ze willen die houding van de Kerk kost wat kost veranderen

Daarom is vanuit hun optiek de vraag naar een “roze gebedsviering”, juist in de St.-Janskathedraal, begrijpelijk. Het is niet zomaar een vrome opening van een dag. Het geheel heeft een duidelijke metabetekenis. Men wil het laatste bolwerk dat vasthoudt aan de schriftuurlijke afkeuring van homoseksueel gedrag en van alle handelingen tegen de morele natuurwet innemen. Dat gebeurt voor hun gevoel – en niet geheel ten onrechte – op 24 juni aanstaande als ze als groep de St.-Jan veroveren waarbij de plebaan hen welkom heet en de bisschop hen (en daarmee hun doen en laten) zelfs zegent.

Van de kant van de plebaan en vanuit het bisdom wordt dat alles gepresenteerd als een ongevaarlijke, vriendelijke geste jegens een groep die zich kerkelijk gemarginaliseerd voelt. De woordvoerder van het bisdom benadrukt dat er niet aan de leer van de Kerk getornd wordt. Ik zou zeggen: ammehoela!! Trouwens door te zeggen dat het in de praktijk allemaal niet zo moeilijk is, geeft de woordvoerder aan dat er blijkbaar een groot onderscheid bestaat tussen de leer en de praktijk, dwz de pastoraal. Dat is echter onmogelijk. Als de pastoraal niet naadloos aansluit bij de leer van Christus, dan deugt de pastoraal niet. Immers de pastoraal dient ervoor de leer in de praktijk handen en voeten te geven. Ofwel stiekem wordt de leer veranderd. Want een leer die in de praktijk ongestraft en onweersproken met voeten wordt getreden, bestaat in feite niet meer. Men lijkt feitelijk voor de laatst genoemde weg te kiezen. En het enthousiasme van LHBG-gemeenschap over de viering in de St-Jan maakt wel duidelijk dat het zo ook ervaren wordt.

Dat het allemaal niet zo neutraal en ongevaarlijk is en dat het wel degelijk met goed- en afkeuring van de kant van de plebaan en het bisdom te maken heeft, maken de antwoorden op de volgende casussen duidelijk:

Wil de plebaan in een gebedsdienst in de St-Jan hartelijk welkom heten als medetochtgenoten door het leven en wil de bisschop bruggenbouwend en verbindend zegenen:

- een denkbeeldige PVV-landdag die haar landelijke manifestatie in Den Bosch met een gebedsdienst in de kathedraal wil beginnen?
- het denkbeeldige verbond van seksclubhouders en de gezamenlijke meisje van plezier die de dag tegen hun discriminatie in Den Bosch willen beginnen met een gebedsdienst?

Om misverstand te voorkomen wil ik hier wel meteen bij aantekenen dat ik de LHBG-gemeenschap geenszins zou willen vergelijken met de PVV of het andere denkbeeldige genootschap. Wel is de overeenkomst dat de afzonderlijke leden, ook van deze clubs, lid van de Kerk kunnen zijn, niet gediscrimineerd mogen worden en met welwillendheid pastoraal tegemoet getreden moeten worden.

Tenslotte wil ik op bijkomende consequenties van het plebanesque en bisschoppelijke gedrag wijzen:
- Hierdoor worden normale katholieken die trouw willen zijn aan de leer van de Kerk, geschoffeerd, en niet in het minst die homoseksuelen die zich inspannen kuis volgens de leer van de Kerk te leven.
- Hierdoor wordt pastoors die in het verleden door acties van de homogemeenschap aan de schandpaal zijn genageld, alleen omdat ze datgene deden wat van goede zielenherders verwacht mocht worden, nog een extra trap nagegeven door officials van de Kerk (ik refereer aan pastoor Buijens).
- Hierdoor worden pastoors die tot heden dergelijke vieringen met succes, zelfs ondanks druk van gemeentebesturen, uit hun kerk hebben kunnen weren, ernstig verzwakt. Men zal zeggen: de bisschop vindt het toch goed…

Het is zeker niet toevallig dat de Kerk op 24 juni de geboortedag viert van de heilige Johannes de Doper. Deze werd door koning Herodes onthoofd omdat Johannes hem aansprak op zijn immoreel gedrag. Hij leefde immers met de vrouw van zijn broer. Iemand die opkomt voor Gods wetten, oogst zelden applaus.

1 juni feest van de H. Martelaar Justinus

Alleen voor de voortplanting?

De H. Johannes Paulus II heeft tijdens de wekelijkse Algemene Audiënties catecheses gegeven die bekend geworden zijn onder de naam: Theologie van het Lichaam. Deze catecheses geven een totaalvisie op de mens en met name op het lichaam en geslachtsgemeenschap in het huwelijk. Mede onder invloed van de Theologie van het Lichaam is het besef dat gemeenschap buiten het doel van de voortplanting een zonde is bijna geheel verdwenen. Dit in tegenstelling tot wat de kerkvaders ons leren. Volgens de jongerencatechismus Youcat wil God “dat man en vrouw elkaar in erotische en seksuele lust ontmoeten om zich in liefde steeds vaster met elkaar te verbinden en kinderen uit hun liefde te laten ontstaan. Aan het lichaam, de lust en erotisch plezier worden in het christendom grote waarde gehecht.” Een heel andere boodschap dan de boodschap die je kunt lezen bij de H. Augustinus of H. Thomas van Aquino. In dit artikel een samenvatting van wat de kerk op deze punten leert, hiermee veelvoorkomende misvattingen tegensprekend.

Wat is het doel van het huwelijk?

In het natuurlijke (niet-christelijke) en in het christelijke huwelijk is het belangrijkste doel het voortbrengen van nageslacht, daarbij inbegrepen het opvoeden van de kinderen tot kinderen van God. Het tweede doel (ondergeschikt aan het eerste) is het elkaar helpen en steunen, en elkanders welzijn bevorderen. En ook het elkaar helpen zondig gedrag te voorkomen, o.a. door het blussen van de begeerlijkheid als de andere partij daar om vraagt. Daarom zegt de apostel Paulus dat we ons binnen het huwelijk niet te lang moeten onthouden om ons te richten op vasten en gebed, ”opdat de satan u niet bekoort door uw onthouding.” (1 Kor. 7, 5). Wanneer we ons te lang onthouden zouden wij immers in erge zonde kunnen vallen, zoals masturbatie en overspel.

Wat het christelijk (sacramenteel) huwelijk betreft is het voornaamste doel meer volledig: Het verwerven van kinderen, en deze opvoeden tot 'kinderen van God', die eeuwig God zullen loven en danken. De echtgenoten moeten daarom elkaar, de kinderen en de omgeving, tot zondeloosheid en heiligheid brengen, en daardoor naar de hemel leiden.

In het huwelijk geven man en vrouw elkaar het onvervreemdbaar recht, niet alleen maar op hun lichaam, maar op zichzelf, op de hele persoon. Zij schenken zichzelf wederzijds weg om volkomen één te worden in een levenslange echtelijke eenheid om volgens Gods opdracht nageslacht  voort te brengen en dat op te voeden tot kinderen van God en elkaar te heiligen.

Wat is het doel van de geslachtsgemeenschap?

De geslachtsgemeenschap is naar haar aard gericht op de voortplanting. God heeft het krijgen (en opvoeden) van kinderen als opdracht meegegeven aan echtparen. Daarom mag geslachtsgemeenschap, met alle eraan voorafgaande handelingen en alle daden die deze geslachtsgemeenschap vergezellen, slechts plaats vinden in het huwelijk. Alleen binnen het huwelijk is aan alle voorwaarden voldaan die passen bij het ontvangen en het opvoeden van kinderen.

Echtgenoten kunnen om één van de volgende hoofdredenen, of om combinaties daarvan, huwelijksgemeenschap wensen:

• Om kinderen te krijgen

• Om hun liefde aan elkaar te tonen

• Uit gewoonte.

• Om zonde te vermijden, dat is om de begeerlijkheid te blussen.

• Om genoegens en lust te ervaren.

Indien de laatstgenoemde reden (bevordering van lust en genoegens) de hoofdreden is, zal de gemeenschap niet vrij van (zonde)schuld zijn. Bij combinaties van redenen is dit meestal minder duidelijk. Een (christelijk) levensideaal is dat gedachten en gevoelens kuis moeten zijn. Bovendien mag niet de mogelijkheid tot het ontvangen van kinderen worden belemmerd. Alle handelingen die leiden tot, en deel uitmaken van de geslachtsgemeenschap, moeten kuis verricht worden. Dit betekent dat genot en lust niet op de eerste plaats en niet om henzelf mogen worden genoten, maar wel als nevenverschijnsel van de normale huwelijksgemeenschap, met het juiste doel. Het is niet altijd gemakkelijk uit te maken of dit wel of niet het geval is. In de praktijk is er een flinke marge. In de hemel is men goed op de hoogte van de zwakheden der mensen, en in dit opzicht telt bij God vooral de goede wil.

Wanneer zijn seksuele handelingen onkuis?

Alles wat tussen niet-getrouwde mannen en niet-getrouwde vrouwen naar intimiteit zweemt, is al snel onzedig en onkuis. Alles wat verder gaat dan een gewone begroeting door een handdruk of lichte kus op de wang, waarbij de lichamen steeds de nodige afstand bewaren, is al snel onzedig en mogelijk onkuis. Het is belangrijk om te bedenken dat er op het gebied van seksualiteit geen daden bestaan die niet-gewichtig zijn.

Geslachtelijke aanrakingen en handelingen leiden naar hun aard allemaal naar de volledige lichamelijke vereniging. De seksuele gevoelens zijn er immers op gericht hun hoogtepunt te bereiken in de geslachtsgemeenschap. De seksualiteit is als een soort machine, die als deze eenmaal is gestart, moeilijk kan worden stilgelegd. Veel hedendaagse jongeren weten niet dat als de seksuele gevoelens eenmaal zijn opgewekt, er een bijna vanzelf verlopend proces in gang wordt gezet. Dit betekent, dat het bevorderen van seksuele gevoelens en verlangens alleen in het huwelijk thuis horen. In het huwelijk zijn ze een omlijsting en voorspel van de lichamelijke gemeenschap, waarbij de lust niet bovenmatig mag worden bevorderd.

Wat mag wel en niet mbt geslachtsverkeer binnen het huwelijk?

Ook in het (christelijk) huwelijk is niet elke seksuele handeling tussen de echtgenoten toegestaan. Elke seksuele handeling moet horen bij het gewone en natuurlijke voorspel op en de geslachtsgemeenschap zelf. Elke handeling die niet gericht is op de natuurlijke wijze van geslachtsgemeenschap is onkuis en moet daarom worden vermeden. Het is dus zondig om orale en anale seks te hebben. Zoals we bijvoorbeeld leren uit de volgende brief van de H. Barnabas[1]: “Gij zult niet zijn zoals degenen waarvan we horen dat ze  kwaad bedrijven met de mond en het lichaam door onreinheid (oraal geconsumeerde seks).”

Onkuis is ook het gebruiken van lust bevorderende preparaten of middelen, of (bijzondere) instrumenten, bijvoorbeeld ten behoeve van sadomasochistische seks. Een gemakkelijke praktische regel is dat het zaad van de echtgenoot slechts in de schede van de echtgenote mag terecht komen, en nergens anders. Dit mag slechts als resultaat van de gewone echtelijke vereniging plaatsvinden, waarbij men niets mag doen, of nalaten, om het gewone verloop van de natuurlijke processen te verstoren of te verhinderen. Alle handelingen die uitsluitend gericht zijn op het bevorderen van de hartstocht, de lust en het genot, zijn onkuis en moeten worden vermeden.

Wanneer is geslachtsgemeenschap binnen het huwelijk zonde?

Er zijn maar twee manier waarop getrouwde personen in de geslachtsgemeenschap samen kunnen komen zonder zonde. Ten eerste wanneer ze tot doel hebben nageslacht voort te brengen en ten tweede wanneer ze aan de ander hun huwelijkse plicht vervullen. Namelijk om zichzelf aan de ander te geven om de begeerlijkheid uit te blussen, zodat erger zonde voorkomen wordt.

Dit is de belangrijkste conclusie van dit artikel. Daarom een heel aantal citaten die aantonen dat dit altijd en overal het standpunt van de Kerk is geweest:

·         H. Augustinus: “Wanneer de vleselijke lust de maat voor de geslachtsgemeenschap te buiten gaat, buiten dat wat nodig is voor het verwekken van kinderen, is dit een kwaad, maar vergeeflijk vanwege het goede van het huwelijk.” (De bono viduitatis, c. 4, nr. 5).

·        H. Augustinus: “De noodzakelijke geslachtsgemeenschap voor het verwekken van kinderen is alleen waardig binnen het huwelijk. Maar dat wat verder gaat dan deze noodzaak volgt niet langer de rede, maar de lust.” (Het goed van het huwelijk).

·        Petrus Lombardus (Libri sententiarum, lib. IV, dist. 27, nr 2.4

·        H. Thomas van Aquino: “Bijgevolg zijn er slechts twee manieren waarop getrouwde mensen zonder zonde kunnen samenkomen, namelijk om nakomelingen te krijgen en om de huwelijkse plicht te betalen. In alle andere gevallen is het een dagelijkse zonde.” (Summa Theologiae"; aanhangsel, vraag 49, artikel 5).

·        Paus Innocent XI / Clemens van Alexandrië: "Het hebben van geslachtsgemeenschap voor een ander doel dan het verwekken van kinderen is schade doen aan de natuur." (Errores doctrinae moralis laxioris, 2109 / De opvoeder van kinderen 2: 10:95:3).

·        Lactantius: “De voortplantingsorganen zijn, zoals de naam ons leert, gegeven aan ons voor geen ander doel dan het voortbrengen van nageslacht.” (Divinae Institutiones 6: 20).

Hier zouden eenvoudig meer voorbeelden aan toe te voegen zijn, omdat het is wat de Kerk altijd en overal heeft geleerd.

Is anticonceptie altijd verboden?

De geslachtsgemeenschap in het huwelijk mag niet door uitwendige of door inwendige maatregelen van haar voortplantingskracht worden beroofd. Dat betekent, dat alle handelingen en alle technische en biologische maatregelen, waarbij wordt ingegrepen in de natuurlijke orde, ongeoorloofd zijn. Hieronder vallen bijvoorbeeld: coítus interrúptus (voortijdig terugtrekken), het condoom, sterilisatie, enz. als ook de hormonale methoden, zoals de diverse soorten anticonceptiepillen. De encycliek van Paus Paulus VI Humánæ Vitæ is hierover heel duidelijk.

Door het gebruik van de meeste anticonceptie pillen overtreed men ook nog een tweede gebod: Gij zult niet doden. Omdat deze pillen ook een abortieve werking hebben. Sterilisatie (doorsnijding van zaad- of eileiders) is een opzettelijke beschadiging, een verminking, van een goed werkend orgaan, en gaat daarom ook in tegen ditzelfde gebod.

Wanneer men om ernstige redenen geen kinderen kan ontvangen is het beste om zich  geheel van gemeenschap te onthouden. Wanneer het ‘beste’ niet haalbaar is wil dat echter niet automatisch zeggen dat er sprake van zonde is. We moeten steeds streven naar het hoogste, maar wanneer dat niet gehaald wordt is dat geen reden tot wanhoop, maar eerder een aansporing om nog verder te groeien in deugden. Daarom mogen, vanwege zwakheid van het vlees, andere methoden van natuurlijke geboorteregeling, zoals de sympto-thermale methode en NFP sensiplan, toegepast worden. Hierbij grijpt men niet in de natuurlijke gang van zaken in. Men verstoort die niet, noch verhindert men natuurlijke processen. Men maakt slechts gebruik van de kennis, die men heeft over de gedetailleerde werking van het vrouwelijk lichaam. Men kan de natuurlijke methoden gebruiken om de kans kinderen te krijgen te vergroten door te streven naar gemeenschap tijdens de vruchtbare dagen van de vrouw. Dit is volgens de natuurwet en de leer van de katholieke Kerk altijd toegestaan. En men kan deze methoden gebruiken om het aantal kinderen te beperken. In dit geval wordt de huwelijksgemeenschap beperkt tot de onvruchtbare dagen van de vrouw, en onthoudt men zich van die gemeenschap op de andere dagen.

Maar het feit dat de methode natuurlijk is wil nog niet zeggen dat ze ook altijd moreel geoorloofd is, ten minste als kinderbeperking het nagestreefde doel is. Kinderbeperking is niet altijd moreel geoorloofd. Blijvende onthouding en periodieke onthouding middels natuurlijke methoden zijn in het huwelijk alleen geoorloofd als daar ernstige redenen voor zijn. Want Gods gebod “Gaat heen en vermenigvuldigt u” is geen loos gebod, dat men naar eigen believen ter zijde kan schuiven. Anderzijds eist God niet, dat dit gebod moet worden gehoorzaamd wanneer het onmogelijk is dit te doen. Het moet, redelijk gezien, mogelijk worden geacht om de eventuele kinderen op te voeden. Gaat dit niet, dan is deze wijze van geboortebeperking moreel geoorloofd. Ernstige redenen zijn bijvoorbeeld:

·        Maatschappelijke omstandigheden: In tijden van revolutie en oorlog, bij verblijf in (vluchtelingen)kampen, tijdens epidemieën, bij hongersnood, bij overstroming, e.d.

·        Familieomstandigheden: Bij slechte of gebrekkige huisvesting, bij grote en echte armoede, bij te kort schietende geldelijke middelen, e.d.

·        Persoonlijke omstandigheden: Bij ernstige ziekte, bij een slechte gezondheid van de vrouw, bij dreigende overbelasting van man of vrouw, bij het reeds hebben van een of meerdere gehandicapte kinderen, bij het lijden aan erfelijke of overdraagbare ziekten, die men niet aan het nageslacht wil doorgeven, e.d.

Blijvende of tijdelijke onthouding is ook toegestaan om hogere geestelijke motieven, zoals tijdelijke onthouding, gepaard gaande met extra gebed, gedurende enige weken om de genezing van een ziek kind af te smeken. Of blijvende onthouding omwille van het Koninkrijk Gods, omdat men zich samen geheel op God en een geestelijk leven wil richten (Jozef-huwelijk). In vroegere tijden onthielden katholieke echtparen zich tijdens de vasten en ook wel tijdens de advent, om zodoende deel te hebben aan deze perioden van boete.

Zonder ernstige redenen is het aan jonggehuwden niet geoorloofd, óók niet middels onthouding, of natuurlijke geboorteregeling, om het krijgen van kinderen uit te stellen tot een veel later tijdstip, bijvoorbeeld tot enkele jaren na het huwelijk.

Echtparen, die onvruchtbaar blijven, en oudere gehuwden, waarvan de vrouw haar vruchtbare tijd heeft afgesloten, mogen altijd tot gemeenschap overgaan om hun liefde en trouw uit te drukken, of om zonde te vermijden, dat is, de begeerlijkheid te blussen, mits de gemeenschap kuis blijft en niet uitsluitend omwille van de lust geschiedt.

Conclusie

Kies voor de ware opdracht van God voor het huwelijk, te weten elkaar, en de kinderen, die God u schonk, op te voeden tot kinderen van God, tot zondeloosheid en heiligheid, opdat u later samen in de hemel bij God gelukkig zult zijn.

---

[1] Brief van Barnabas 10: 8

Lezing over de tijdloze waarde van ascese en mystiek - 9 juni 2017

Eerherstel. Boetedoening. Versterving. Ascese. Mystiek. Het zijn woorden die tegenwoordig in het alledaags spreken van de Kerk bijna afwezig lijken. Terwijl ze een wezenlijk onderdeel zijn van het christelijk leven. 

Daarom organiseert Civitas Christiana op vrijdag 9 juni 2017 een lezing over de tijdloze waarde van ascese en mystiek. Ik nodig u van harte uit hierbij aanwezig te zijn. 

De spreker op 9 juni is pater prof. Francesco Giordano. Hij doceert theologie in Rome en is directeur van Human Life Internationaal, waarmee hij studenten vormt – leken, religieuzen, seminaristen – die pro-life werk willen doen in hun eigen parochie. Pater Giordano is een man van contemplatie én actie. Bij uitstek een spreker die weet hoe geestelijk leven te houden in een bezeten tijd. 

Aanmelden kan door een e-mail te sturen aan info@civitaschristiana.nl of te bellen naar 024 – 782 0504.

Aanleiding van de lezing is de heruitgave van Kort begrip der ascetische en mystieke theologie. Dit boek van pater Adolphe Tanquerey behandelt heel het geestelijk leven en wijst ons gelovigen de weg naar boven, richting vereniging met Christus. Een vergeten klassieker die het verdient gelezen te worden. Vanzelfsprekend kunt u dit boek aanschaffen na de lezing.

Na de lezing is er een borrel. Ik zie er naar uit om u te ontmoeten, het is belangrijk om als katholieken onderling contact te hebben. 

Ik hoop u op vrijdag 9 juni te verwelkomen!

Pro-life bijeenkomst 20 mei 2017

Licht op de hedendaagse crisis

Door Roberto de Mattei, New York 27 maart 2017

Verjaardagen in 2017

Evenals in een mensenleven worden verjaardagen ook gevierd in het leven van volkeren. En 2017 is vol verjaardagen; niet echter allemaal verjaardagen die een taart met kaarsjes verdienen.

De verjaardag waar het meest over gesproken wordt is die van Martin Luther. Vijfhonderd jaar zijn voorbijgegaan sinds 31 oktober 1517 toen Luther zijn 95 stellingen op de hoofddeur van de kathedraal van Wittenberg spijkerde. Een handeling die de zogenaamde protestantse hervorming in gang zette en het einde van het middeleeuwse christendom markeerde.

Twee eeuwen later, op 29 juni 1717 werd de Grootloge van Londen gesticht. Deze gebeurtenis wordt als de geboorte van de moderne vrijmetselarij beschouwd die op haar beurt nauw verbonden is met de Franse Revolutie. De vrijmetselaarsloges waren feitelijk de intellectuele en de actieve werkplaatsen waarin de revolutie van 1789 werd bekokstoofd.

Op 26 oktober of 7 november, al naargelang de Gregoriaanse of Juliaanse kalender wordt gebruikt, bezette de bolsjewiekenpartij van Lenin en Troski het winterpaleis in St-Petersburg. Zo deed de Russische Revolutie zijn intrede in de geschiedenis en heeft die nog steeds niet verlaten.

Pastoor wordt lastig gevallen omdat hij kerkelijke regels houdt

De Volkskrant lijkt niets liever te doen dan een pastoor in een kwaad daglicht zetten, terwijl die pastoor zich slechts houdt aan de regels van de kerk. Het zou toch eerder verwonderlijk zijn wanneer hij dat NIET zou doen. Lees de voorbeelden in dit artikel: 

• De pastoor wijst kinderen op het grote belang van de doop.
• Maakt bezwaar tegen het opgraven van iemand om daarna met de echtgenoot te worden gecremeerd.
• Verlangt dat mensen die op de kerkelijke begraafplaats worden begraven ook een kerkelijke uitvaart krijgen
• En verwacht dat het Laatste Oliesel (ziekenzalving) gegeven wordt door iemand die daarvoor bevoegd is.

Niets mis mee toch? Een groep uit Reusel, waar pastoor van Roosmalen de priester is, komt in opstand tegen de priester. Gelukkig reageert bisschop de Korte nuchter wanneer ze ook bij het bisdom bezwaar maken: 'Hopelijk beseft u dat het rekruteren van ontevredenen niet de eenheid en samenhorigheid bevordert'.

Lees hier het artikel in de Volkskrant.

Lees hier meer voorbeelden van moedige pastoors en bisschoppen in Nederland.

Moedige pastoor weigert kerkelijke uitvaart na euthanasie

Deze pastoor geeft duidelijke uitleg waarom een kerkelijke uitvaart na euthanasie niet toegestaan is: ,,Wij zijn een barmhartige kerk. Daarom ben ik priester geworden. Ik wil hem zo veel mogelijk bijstaan, dat heb ik ook aangeboden. Maar euthanasie is niet te rijmen met het leven dat een christen leeft. Je hebt je lichaam te leen van de Heer. Dat kun je niet zomaar weggooien", aldus pastoor Van Aken over het besluit een kerkelijke begrafenis en het toedienen van de laatste sacramenten te weigeren.
,,Vergeving vraag je voor zonden die je al begaan hebt. Je kunt geen vergeving vragen voor iets wat je gaat doen. Daar heb je een keuze in. Ik kan dit niet doen, ik mag dit niet doen, dan krijg ik een probleem.”

Daarmee is hij moediger dan zijn bisschop die worstelt met deze vragen en die zegt: ,,Ik moet denken aan een man die ik in de parochie van de Utrechtse binnenstad aan het eind van zijn leven heb begeleid. Door suikerziekte was hij blind geworden. Eén been was geamputeerd en het andere zou moeten volgen. ,Ik kan dit niet meer dragen', zei hij tegen mij."

,,Toen ben ik stil gebleven. Heb niet gezegd: „Euthanasie, dat kan niet en dat mag niet.” De man heeft nadien ook een kerkelijke uitvaart gekregen. Heb ik daarmee de leer van de kerk – het beschermen van zowel het ongeboren als het aftakelende leven – ondermijnd? Nee, dat denk ik niet. De context is hier erg belangrijk. Ik zou heel anders reageren als iemand per telefoon alvast een datum voor een uitvaart vast wil leggen, vele dagen voor de geplande euthanasie."

Lees hier het artikel in het Brabants Dagblad.

Lees hier meer voorbeelden van moedige pastoors en bisschoppen in Nederland.

Tekenen van hoop

Hierbij een heel aantal tekenen van hoop, van moedige Nederlandse priesters en bisschoppen die de Kerk en haar leer verdedigen.

Pastoor wordt lastig gevallen omdat hij kerkelijke regels houdt (Nieuw)

Moedige pastoor weigert kerkelijke uitvaart na euthanasie (Nieuw)

Pastoor Sint-Michielsgestel waarschuwt afvalligen voor naderend onheil

Mennen in nachtmis kritisch op homohuwelijk en abortus

Lang leve kardinaal Eijk die de kerk huis van God beschermd !!

Filmopnames homohuwelijk mogen niet in katholieke kerk

Pastoor weigert opnamen in de kerk

Oorlog of vrede

Waar is de duivel?

Lang leve kardinaal Eijk

Pastoor weigert: ‘Euthanasielied’

Moedige pastoor...

Bisdom haalt ook bezem door 'te progressieve' studentenkerk

Pastoor weigert doop baby lesbisch stel

Schijneenheid opgeheven

Moedige pastoor weigert H. Communie aan homoseksueel

Kardinaal Eijk stelt voorwaarden

Pastoor Sint-Michielsgestel waarschuwt afvalligen voor naderend onheil

SINT-MICHIELSGESTEL - Pastoor Frank Michaël As van de Michael Parochie te Sint-Michielsgestel waarschuwt mensen die zich willen uitschrijven bij de kerk voor onheil en eeuwige vergetelheid. Dat blijkt uit een bericht op de website stapuitdekerk.nl. Die website helpt mensen die zich uit willen schrijven als katholiek.

Mensen die de Michael parochie een brief sturen met het doel zich uit te schrijven, kregen tot voor kort de volgende reactie van de pastoor:

"U kunt nu geen enkel sacrament meer ontvangen, waarin Christus u tegemoet wil komen. U kunt geen kerkelijke uitvaart meer krijgen. U wijst Christus en Zijn kerk af.
Ik ben bang dat u uzelf het eeuwig leven niet waardig keurt en de toegang tot het eeuwig leven en de verrijzenis hebt geblokkeerd. Daarmee raakt u in de eeuwige vergetelheid, waar niemand u ooit nog zal missen.
Ik kan u alleen maar het advies geven u te bekeren tot Jezus Christus om tot Leven te komen.
Met pijn over het onheil, dat u over uzelf hebt afgeroepen, neemt de kerk van u afscheid." ...........Lees hier verder.....