Na de zondeval heeft God de mens kleren gegeven om zijn naaktheid te bedekken (Gen. 3:21). Door de zondeval ging de mens anders naar zichzelf kijken en naar het lichaam van de ander, vandaar dat er schaamte kwam en de mens zich wilde bedekken door schorten te maken. Als gevolg van de zondeval is de mens steeds geneigd tot zonde, dat is een realiteit waar we niet meer omheen kunnen, we kunnen niet terug naar de paradijselijke situatie, die weg is afgesloten.
Naaktheid in verschillende gradaties leidt mensen geleidelijk tot onwaardigheid. De bevolkingen die meer en meer naakt gingen lopen, zoals indianen in Brazilië, waren ongelofelijk decadent, zonder cultuur en zeer primitief. Maar zo was het niet altijd met de indianen. Ze hebben ooit een soort beschaving gehad, en zijn pas daarna in decadentie vervallen. In die zin heeft immorele kleding automatisch een gevolg voor de samenleving, en voor de manier waarop mensen naar elkaar kijken: als een soort van aap-achtige wezens niet als iemand met een onsterfelijk ziel, met intelligentie, enz. Daarom is onmogelijk een echte beschaving te hebben zonder respectvolle kleding.
De seksuele revolutie
Maar na de seksuele revolutie van de vorige eeuw is de mode steeds minder verhullend geworden. Mensen laten meer van hun naaktheid zien. De rokken werden korter, de armen onbedekt en de decolletés dieper. Maar ook kwamen naaktstranden, pornografie en bikini’s in opkomst. Al deze trends gaan rechtstreeks in tegen Gods gebod om de naaktheid te bedekken en hebben al velen in zonde doen vallen. Kijk maar naar de statistieken met betrekking tot ongetrouwd samenwonen, echtscheiding en geboorte van buitenechtelijke kinderen.
Een prostituee met bikini
Toch zijn die nieuwe modes niet zonder slag of stoot ingevoerd. Niemand wilde in 1946 de eerste bikini van de Franse modeontwerper Louis Réard dragen, behalve een prostituee, dat zou ons genoeg moeten zeggen. In Amerika werd de bikini tot de jaren 60 ook niet geaccepteerd door het publiek, maar uiteindelijk zijn ze alsnog overstag gegaan. Met alle gevolgen van dien.
Modes die God beledigen
De regels met betrekking tot het bedekken van de naaktheid heeft de Kerk in het Nieuwe Testament overgenomen. Daarom kunt u dit bord vinden bij de ingang van de Sint Pieter in het Vaticaan. De algemeen geldende regel van alle tijden die we hieruit kunnen destilleren is:
• Knie bedekt wanneer je zit.
• Bovenarmen bedekt.
• Geen strak zittende of erg tekenende kleding.
Het is heel genadig dat de Kerk ons hierbij helpt. Zo leert ons Pius XII: “Zonder geloof, zonder christelijke opvoeding, zonder de hulp van de Kerk, waar kan de radeloze vrouw de moed vinden om onwankelbare morele eisen te stellen die de zuiver menselijke kracht te boven gaan?”
Voor de zonden door de slechte mode is ook gewaarschuwd door Onze Lieve Vrouw van Fatima. In 1917 heeft ze tegen de kindertjes in Fatima gezegd: “Er gaan meer zielen naar de hel door de zonden van het vlees dan door enige andere reden.” En ook heeft ze gezegd: “Er zullen bepaalde modes geïntroduceerd worden die Onze Lieve Heer heel erg beledigen.” Dat is zeker gebeurd en wordt nu nog steeds erger.
Waar komt de ware kuisheid vandaan?
De schrijfster Carol Byrne geeft hier een prachtig antwoord op: “De ware bescheidenheid, zo leerden zij, begint in de ziel, die beschermd moet worden tegen de gevaren. Meisjes werden vermaand hun onschuld nooit te verliezen, altijd alles te vermijden wat hen daarvan zou kunnen beroven, zoals onbescheiden mode, en als heldinnen te strijden voor het behoud ervan tegen elke prijs. Hun rolmodel was de heilige Maria Goretti1, het in 1950 heilig verklaarde Italiaanse meisje dat in 1902 stierf toen zij haar zuiverheid heldhaftig verdedigde. Bescheidenheid werd dus onderwezen als een innerlijke deugd - een van de twaalf vruchten van de Heilige Geest - en de ware oorzaak en grond voor uiterlijke bescheidenheid zoals die tot uiting komt in iemands kleding. Of het in een klooster opgeleide meisje zich buiten het schoolleven nu wel of niet altijd hield aan de katholieke kledingvoorschriften, een onontkoombaar gevoel van "schaamte" bleef lang nadat zij de school had verlaten, en zij droeg dit beginsel in haar binnenste mee, ook al kon zij het niet altijd met beredeneerde argumenten onder woorden brengen.”
Kleren maken de man
Kleren maken de man, dat is een bekend gezegde. De H. Schrift zegt ons dat al: "Een mens wordt aan het gezicht gekend, en een verstandige wordt aan de ontmoeting zijns aangezichts gekend. De kleding des mans, en het lachen der tanden, en de gang der mensen, verkondigen wat hij voor een is." (Eccles 19: 27, 28). Iets dergelijks zegt ook de H. Ambrosius: “dat 'de gewoonten van de geest worden gezien in de gebaren van het lichaam', en dat 'de beweging van het lichaam een index is van de ziel' (De Offic. I, 18). Hier wordt ons dus verteld dat we een man kunnen kennen alleen al aan zijn uiterlijk en gelaat! De moderne opvatting dat een mens niet op zijn uiterlijk beoordeeld mag worden, is dus in tegenspraak met de H. Schrift. Daarom is het zo belangrijk om erover na te denken hoe we ons kleden en wat dat zegt over ons innerlijk en ons geloof.
Vrouw als man
Het Oude Testament leert ons: “Een vrouw mag geen mannenkleren dragen, en een man niet het kleed van een vrouw; want wie zo iets doet, is een afschuw voor de Here.” (Deuteronomium 22: 5). In alle culturen en alle eeuwen was er een duidelijk verschil in de kleding voor mannen en die voor vrouwen. Maar daar kwam begin vorige eeuw verandering in met de opkomst van de Poiret-broek, zie afbeelding hieronder. Vanuit vandaag gezien lijkt dit toch maar heel onschuldig, immers deze broek is nauwelijks te onderscheiden van een rok. Toch citeerde de ‘New York Times’ in 1911 de H. paus Pius X die zei dat deze kleding onfatsoenlijk is en vond dat het de waardigheid van de vrouw aantastte en de afschaffing van de verschillen tussen de seksen bevorderde. Hier lezen we dus een duidelijke veroordeling van de genderideologie die elk verschil tussen man en vrouw juist wil uitwissen. Dit is nu zo ver gekomen dat onderstaande kleding verkocht wordt als unisekskleding. En inderdaad, het verschil tussen man en vrouw is nauwelijks nog te zien.
Dat kleding ook invloed heeft op de rolverdeling tussen man en vrouw blijkt ook wel uit het bekende gezegde “zij heeft de broek aan”. Waarmee aangegeven wordt dat de vrouw ‘de baas’ is in een huwelijk.
De onkuisheid van de broek zit hem erin dat het de lichaamsvormen van de vrouw benadrukt, zelfs als de broek behoorlijk wijd is. De huidige mode voor vrouwen is heel erg onkuis, met zeer strak zittende broeken die niets aan de fantasie overlaten. Bij mannen zie je overigens dezelfde trend van steeds strakkere broeken die de lichaamsvormen erg benadrukken.
De nieuwe mode leidt tot nivelleren van klasseverschillen
Maar naast de verschillen tussen de seksen is er met de nieuwe mode nog een ander verschil dat vervalt, paus Pius X waarschuwde in hetzelfde artikel ook voor het nivelleren van de klassenverschillen. De mode heeft niet alleen de geest bedorven, “maar nu kleden jonge vrouwen die dames genoemd worden zich zo dat de ene klasse verwisseld wordt voor de andere.”
Om maar een klein voorbeeld te geven. In het verleden was het zo dat je aan het hoofddeksel kon zien hoe groot de boerderij van een boer is. Een alpinopet voor een kleine boer, een pet met klep voor een middelgrote boer en een hoed voor een grote boer met veel grond.
Is een broek erger dan een minirok?
Bisschop de Castro Mayer heeft gezegd dat broeken nog erger zijn dan minirokjes, omdat de laatste de zinnen aantastten terwijl de eerste de geest aantastten. Daarmee is de broek voor feministen een ideologisch wapen voor de ontvrouwelijking van de vrouw. De kardinaal voorspelde dat hierdoor de christelijke perceptie zou wijzigen en het vrouw zijn niet langer hoofdzakelijk gericht zou zijn op het moederschap. Het ondermijnt de goddelijk gewijde orde waarin de man de beschermer van zijn vrouw en het hoofd van het gezin is.
Zijn die adviezen praktisch gezien wel haalbaar?
Je hoort tegenwoordig vaak dat het voor vrouwen erg onpraktisch is om rokken te dragen. Bepaald fysiek werk of sporten zou het onmogelijk maken om een rok te dragen. Het is goed dat we ons bedenken dat vrouwen gedurende meer dan 6.000 jaar rokken gedragen hebben. Hoe kan het dan nu ineens onpraktisch zijn? Eigenlijk is het mogelijk om bijna alles te doen met een rok aan, ook bij warm of juist heel koud weer. Kijk maar naar deze voorbeelden:
Conclusie
Uit bovengenoemde is glashelder dat het van het grootste belang is om je als christen ook christelijk te kleden; kuis, met gevoel voor schoonheid, bescheiden en vrouwelijk of mannelijk. Paus Pius XII leert ons hierbij dat we niet buiten onze tijd hoeven te leven, we mogen met onze tijd meegaan, maar kunnen nooit de van God gegeven blijvende principes opofferen aan de afgod van de mode.
Voetnoot
1. Maria Goretti werd geboren op 16 oktober 1890 in een boerengezin dat het niet makkelijk had om de eindjes aan elkaar te knopen. Toen ze negen jaar was, stierf haar vader. Hierdoor kwam er veel werk op haar schouders, maar ze mopperde niet. Ze deed het huishouden en zorgde voor haar kleinste zusje Teresa. Ondanks de armoede hielden ze allemaal van elkaar en bleven ze dicht bij God.
Na een aantal keer verhuisd te zijn, kwamen ze wonen naast een jongen – Alessandro – en zijn gezin. Alessandro probeerde vaak in Maria’s buurt te komen en toen Maria 12 jaar was, dwong hij haar met hem naar bed te gaan. Zij weigerde en riep uit dat het een doodzonde was, dat God het niet goedkeurde. Alessandro gaf er geen gehoor aan en ging door met bedreigen en dwingen. Toen duidelijk werd dat Maria niet ging opgeven, nam hij een mes en stak haar 14 keer.
Een beetje later kwamen haar moeder en broers van het veld en zagen haar daar bloedend liggen. Ze brachten haar meteen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis waar ze geopereerd werd. De chirurg vroeg haar: ‘Denk aan mij als je in het paradijs bent.’ Maria wist niet hoe erg ze eraan toe was en antwoordde: ‘Wel, je weet niet wie er als eerste zal zijn.’ Toen antwoordde hij: ‘Jij, Maria!’, waarop zij zei: ‘Dan zal ik aan u denken.’ Enkele uren later, toen ze aan het sterven was, zei ze: ‘Ik vergeef Alessandro, ik wil dat hij met mij in het paradijs zal zijn.’
Alessandro belandde in de gevangenis en had nergens spijt van, totdat hij droomde dat hij in een tuin was. Maria was er ook en gaf hem lelies die onmiddellijk in zijn handen verbrandden. Toen hij wakker werd, was hij een ander mens. Hij biechtte zijn misdaad op en veranderde zijn leven. Toen hij 27 jaar later vrijgelaten werd, ging hij meteen naar Maria’s moeder toe om haar om vergeving te vragen. Zij schonk hem die, terwijl ze zei: ‘Als mijn dochter hem kan vergeven, wie ben ik om hem die vergeving te onthouden?’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten