Vandaag was er in het nieuws dat kinderen steeds
vaker opgroeien met een stiefouder, tegenwoordig een co-ouder genoemd, omdat
dat wat vriendelijker klinkt. Sinds 2000 is dat percentage kinderen dat
opgroeit bij een stiefouder gegroeid van 5 naar 27 procent. Volgens
echtscheidingsonderzoeker Ed Spruijt van de Universiteit Utrecht is dat goed
nieuws. "Kinderen die in een co-oudergezin opgroeien hebben te maken met
ouders die gewoon heel goed afspraken kunnen maken na de scheiding. Dat is voor
kinderen dus heel belangrijk, dat die ouders niet voortdurend ruzie blijven
maken, maar juist een beetje tot overeenstemming kunnen komen samen." Toen
ik dat hoorde geloofde ik mijn eigen oren niet, is het een voordeel dat steeds
meer kinderen opgroeien bij een stiefouder? Onderzoek wijst wel anders uit. Canadees
onderzoek geeft aan dat kinderen 40 keer zo veel kans lopen om misbruikt te
worden door hun stiefouder, dan wanneer ze bij hun beide natuurlijke ouders
opgroeien. De kans dat een kind gedood wordt door een niet biologische ‘ouder’
is honderd keer zo groot[1].
In een gemengd gezin met deels eigen en deels stiefkinderen worden in 9 van de
10 gevallen de stiefkinderen misbruikt en niet de ‘eigen’ kinderen[2].
Daarnaast besteden stiefouders minder positieve aandacht aan hun stiefkinderen,
ze investeren minder in hun opleiding, spelen minder met de kinderen en gaan er
minder vaak mee naar een dokter2. Hoe kunnen onderzoekers dan met
droge ogen beweren dat dit een positieve ontwikkeling is? Het gaat mij boven de
pet.
[1] Roach, J. (2011).
"Evolution and the Prevention of Violent Crime". Psychology
02 (4): 393–357. http://dx.doi.org/10.4236%2Fpsych.2011.24062
[2] Daly & Wilson (2007) Is the "Cinderella Effect"
controversial?In
Crawford & Krebs (Eds) Foundations of Evolutionary Psychology, pp. 383-400.
Mahwah, NJ: Erlbaum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten